Vecchia Amore

Opruimen en Chillen......

Vandaag is het droog, dus gaan we alvast de tenten schoonmaken en inpakken, weer een hele klus maar met z'n allen is het zo gepiept!

En dit komt noooooooooit meer goed laughing

Terwijl de baasjes het tentenkamp afbreken zitten Lycka en Dani lekker samen in een stretcher, verschil moet er zijn!!

Château de Losse

Château de Losse en zijn tuinen zijn sinds 1928 als Frans Historisch Huis en Terrein vermeld.

Het middeleeuwse fort kijkt uit over de rivier de Vézère. In 1575 werd een Renaissancezaal gebouwd in de vesting. Het is omringd door gordijnmuren en omringd door een diepe graaf. Binnen de inrichting en de periode meubilair getuigen van de grote levensstijl van de Marquess Jean II de Losse in de 16e eeuw.

Geschiedenis,

De Losse familie kwam uit Vlaanderen in de 11e eeuw en bouwde daarna een vesting op de rechteroever van de Vézère. Vanaf die tijd behoorden ze tot de feodale hiërarchie. Later ging hun trouw naar de koning van Frankrijk.

De hal is in 1576 gebouwd in het middeleeuwse fort door Jean II Marquis de Losse.

Een groot soldaat, zijn loyaliteit aan de kroon was de bron van zijn militaire en sociale geluk. Als hofhoofd zag hij de voornaamste renaissancecriteria die in hedendaagse gebouwen in Parijs en elders worden gebruikt. Aan het einde van zijn carriere keerde hij terug naar Périgord als algemeen gouverneur van Limousin en Guyenne. De veranderingen die hij toen aan zijn voorouderlijke woning maakte, was in overeenstemming met de smaak van de tijden, terwijl hij een landachtige schoonheid behield. Aangezien de religieuze oorlogen nog steeds woedden, legde hij zijn grote ervaring in het verdedigen van koninklijke plaatsen tegen de keizerlijke troepen om de defensieve kleding van het kasteel te verbeteren voor het gebruik van vuurwapens (bijv. Musketten en kanonnen). Dit blijkt uit de diverse openingen in de gordijnmuren.

Hij was een hedendaagse van Montaigne en wilde ook een motto achterlaten die zijn leven echoteerde. Deze werden gegraveerd op verschillende plaatsen van het kasteel. Over de ingang kan worden gelezen: "De mens doet zoals hij mag, Fortune (lot) zoals zij wil"

Het kasteel,

Zoals we het vandaag zien, is het sinds de 16e eeuw onveranderd gebleven, behalve de tijdsverlies. Het werd daarom in 1928 als een historisch monument vermeld.

De enige toegang is via de brug over de gracht en via een versterkt poorthuis (de grootste in zijn soort in Frankrijk).

Going for Walkies......... again

Nog even een fijne wandeling met de meiden langs de Vézère

Montignac

Tijdens ons laatste bezoek heb ik foto's gemaakt van bijna alle beschilderde ramen in Montignac. Vanwege de Tour de France die 11 juli j.l. door het stadje werd gereden is er een kunstschilder super creatief geweest. Echt zo mooi om te zien en uiteraard geweldig om vast te kunnen leggen!

Église Saint-Pierre-ès-liens

Vandaag bezoeken we nogmaals Montignac omdat ik heel graag de St. Pierre wilde bezichtigen.

Église Saint-Pierre-ès-liens

Gebouwd in de 12e eeuw, heeft deze kerk van Montignac zijn naam meerdere malen veranderd. Het werd pas in de achttiende eeuw onder de aegis van Saint-Pierre geplaatst.

Aan het eind van de middeleeuwen noemen de inwoners van Montignac dit gebouw de kerk van de Plot. In feite is de Plot het openbare plein van Montignac dicht bij de kerk. Het werd een parochiekerk in de 14e eeuw, onder de naam Sainte-Marie kerk.

In de achttiende eeuw werd het uiteindelijk onder de aegis van Saint-Pierre geplaatst. Het is een kwestie van het herinneren van de voorrang van de patroonheilige van de oorspronkelijke kerk aan de mensen, vurig van Sainte-Marie.

In de 19e eeuw werd de kerk van Saint-Pierre-ès-Liens zelfs vernietigd en herbouwd in een tegengestelde richting noord-zuid. Men kan nog steeds het westelijke portaal uit de dertiende eeuw zien.

Uiteraard hebben we zoals altijd kaarsjes gebrand voor al onze lieverds die we helaas moeten missen............

Gefeliciflapstaart!

Vandaag is de dag dat onze Lycka zeven jaar is geworden. Auguri kleine lieverd!

Lycka is niet echt blij met haar cadeautje van ons, zoals te zien is op de foto kijkt ze nogal beteuterd. Wat moet je nu met een lege waterbak smile

Het cadeautje van Kees en Nicole vond ze helemaal top want de doos met koekjes mocht meteen open tongue

En omdat het feest is eten we natuurlijk patatjes, Lycka is er dol op!

Rust.....

Terwijl de baas en Lycka genieten van hun rust deed ik een poging om Dani op de kiek te zetten.

Aardig gelukt smile

Lycka wil ook even poseren smile

Aan het einde van de middag eerst even borrelen en daarna gezellig samen barbecueën. Life is good!

L'église Romane

Het pronkstuk van het dorp St.Léon sur Vézère is de Romaanse kerk die vlak lang de rivier ligt.

Saint-Léon-sur-Vézère

Saint-Léon-sur-Vézère ligt tien kilometer van Montignac in de Périgord en is een heerlijk rustig dorp dat is gebouwd op de oever van de Vézère.

Saint-Léon-sur-Vézère is een van Les Plus Beaux Villages de France.

Les Plus Beaux Villages de France (vertaald: De mooiste dorpen van Frankrijk) is een onafhankelijke organisatie in Frankrijk, die op basis van kandidaturen, de dorpen in Frankrijk aanwijst, die zij de mooiste vindt. Voor ieder dorp, die de organisatie heeft gekozen, geeft zij aan waarop haar keuze is gebaseerd. De organisatie werkt vooral in het belang van het Frans cultureel erfgoed en het toerisme. Er zijn inmiddels meer dan 150 dorpen aangewezen, die tot de mooiste dorpen van Frankrijk horen

Om opgenomen te worden dient aan een aantal criteria te worden voldaan die zijn opgenomen in de statuten van de organisatie. Zo mag het betrokken dorp niet meer dan tweeduizend inwoners hebben, moeten er minimaal twee artistieke, historische, wetenschappelijke of pittoreske locaties zijn in de plaats en moet het draagvlak tot aanvraag bewezen worden via een goedkeuring door het gemeentebestuur.

Moe!

Ons kleine humpie is moe van alle indrukken van vandaag. Nog even knuffelen en dan lekker slapen......

Canoës Vallée Vézère

Vanmorgen zijn we bepakt en bezakt met een busje vanaf de camping naar Thonac gebracht. Alleen het ritje in het busje was op zich al een attractie. Nicole en ik zaten met Dolce en Dani op schoot voorin naast de chauffeur die met een gang van 90km per uur over de slingerweg langs de Vézère scheurde. We hebben het overleefd maar moesten wel even op adem komen toen we op de plek van bestemming waren. De plek waar we met de kano's te water werden gelaten was mooi rustig en het weer was prima. Ik zelf heb het niet zo op boten, kano's etc. Het was dan ook een hele nieuwe uitdaging om samen met Johan en onze meiden in zo een wiebelding te gaan zitten. De eerste meters waren de Cairntjes helemaal dol en begon het 'ding' behoorlijk te schommelen. Maar al snel was ook voor de hondjes het nieuwtje eraf en hebben we kunnen genieten van een hele mooie tocht.

Thonac

Thonac is een klein pittoresk dorpje. Het ligt in het departement Dordogne van de Franse regio Aquitaine, gemeente Montignac.

Vanuit Thonac kun je o.a. leuke kanotochten maken over de Vézère en Chateau de Losse bezoeken. Uiteraard hebben we dit beide gedaan smile

Village de la Madeleine

De 'Abri de la Madeleine' is een grote klif met rotswoningen vlakbij Tursac . Het is een pre-historische schuilplaats onder een overhangende klif en is genoemd naar ‘Het Magdalénien’, culturen van het laat-palaeolithicumtijdperk in West-Europa. Deze periode, die eerst de "tijd van de rendieren" ("L'Age du Renne") werd genoemd, is voor veel mensen synoniem met rendierjagers, hoewel op deze vindplaats ook veel bewijzen zijn gevonden van de jacht op rode herten, paarden en andere grote zoogdieren die aan het einde van de ijstijd in Europa voorkwamen. Er zijn vondsten gedaan van ruim 20.000 jaar geleden. In de middeleeuwen is de schuilplaats opnieuw bewoond geweest en is er bijvoorbeeld een kerkje gebouwd. Boven op de klif staat het middeleeuwse kasteel Petit Marsac, dat door brand verwoest is en nu een ruïne is.

Ondanks dat ze vreselijk snel zijn is het me toch gelukt om een muurhagedis op de kiek te zetten. Wat een prachtig beestje!

De muurhagedis (Podarcis muralis) is in Europa de bekendste vertegenwoordiger uit de familie echte hagedissen (Lacertidae). De hagedis heeft een meestal bruine kleur, een lang en plat lichaam en een lange staart. De hagedis komt in een groot deel van Europa voor, ook in België en Nederland. De naam muurhagedis refereert aan de voorkeur voor muren en steenhopen als habitat. Ook de aanduiding in andere talen en de wetenschappelijke soortnaam met de soortaanduiding muralis verwijst hiernaar.

La Maison Forte de Reignac

La Maison Forte de Reignac is een klifkasteel dat uitkijkt op de rivier de Vézère tussen Montignac Lascaux en Les Eyzies, het gebouw steekt uit de rots waarin het is gebouwd.
Gebouwd in de 15e eeuw op een site die eerder in de voorhistorie was bezet, werd het kasteel bewoond tot de 20ste eeuw voordat het in april 2006 geopend werd voor het publiek.
Het is groter dan het van buiten lijkt en in uitzonderlijke staat behouden. Compleet met periodieke meubels onthult het kasteel indrukwekkende ondergrondse ruimtes, openingen naar de lucht en woonruimten. Prehistorische voorwerpen worden zichtbaar in de rotswoning, en je kunt de keuken, de ceremoniële hal, de slaapkamers, de receptie, de kapel, de armkamer, de gravin, de kerker en de oubliette bezoeken.

Johan en Gucci

Hier kan ik zo vrolijk van worden, wat is Gucci toch ook een heerlijk Cairntje....

Soep, vlees en pudding!

In het kader van soep, vlees en pudding is hier: Lyck, bier en pinda's laughing

Village de Limeuil

Limeuil is een gemeente bij de samenloop van de rivieren Dordogne en Vézère. Op de foto vanaf het uitkijkpunt bovenop de heuvel is deze samenloop goed te zien. Wij hebben Lycka en Dani er even laten zwemmen en dat werd erg gewaardeerd door onze kleine meisjes!

Happy Birthday Rhaantje!

Lieve kleine Rhaantje vandaag is het jou 8e verjaardag. Gefeliciteerd en een hele dikke knuffel van ons hier in Frankrijk. Cadeautje is onderweg hoor liefie wink

Canal de Lalinde

Zondag 3 september hebben we een rondrit gemaakt langs het kanaal van Lalinde, uiteraard heb ik tijdens enkele stops foto's gemaakt.

Het Kanaal van Lalinde is een vijftien kilometer lang afleidingskanaal van de Dordogne, aangelegd om een aantal voor de scheepvaart gevaarlijke stroomversnellingen te omzeilen.

Vanaf de meander bij Trémolat tot Bergerac, werd de scheepvaart op de Dordogne moeilijk door de beruchte stroomversnellingen van Grand Thoret (tussen La Guillou et Lalinde), Gratusse (stroomafwaarts van Lalinde) en Gratussou. Daarom werd in 1837 beslist om parallel aan de rivier een afleidingskanaal te bouwen.

De werken werden opgestart in 1838 en het kanaal werd opengesteld voor de scheepvaart in 1843. Het kanaal loopt van Mauzac tot Tuilières (gemeente Mouleydier) en telt drie enkelvoudige sluizen (Mauzac, Lalinde en Borie-Basse) en aan het eind twee drievoudige sluizen. Een aantal van de opmerkelijkste bouwwerken op het kanaal zijn opgenomen op de lijst van beschermde monumenten.

Het kanaal wordt gevoed met rivierwater dat bij de stuw van Mauzac via een aquaduct wordt aangevoerd. De sluizen en het kanaal kon schepen aan van maximaal 29 bij 6 meter en werd tot bij het begin van de Tweede Wereldoorlog gebruikt door de beroepsscheepvaart. Ondertussen was de Dordogne stroomopwaarts van Saint-Pierre-d'Eyraud in 1926 al geschrapt als bevaarbare waterweg, wat inhield dat de overheid niet langer voorzag in het onderhoud van het kanaal en de verschillende installaties. Per decreet wordt het kanaal in 1992 door het ministerie van transport afgestaan aan het Syndicat intercommunal du canal de Lalinde. Na de bouw van een aantal pontons en voetgangersbruggen (gefinancierd door de vijf aanliggende gemeenten) wordt een sectie van vier kilometer door de overheid terug bevaarbaar verklaard.

Bron: Wikipedia