Na ruim 9 weken op proef te zijn geweest is nu de dag dat we definitief de knoop door hebben gehakt . Rhana blijft omwille van de rust in Casa Dik bij opa en oma wonen. De laatste paar jaar is het om me maar zachtjes uit te drukken niet altijd even gezellig geweest. Meer dan eens vloog Rhana vanuit het niets (voor ons althans)haar kleine zus in de haren en werden ze weer voor een tijdje gescheiden. Na wikken en wegen hebben we i.v.m. schijndracht etc. Rhana begin oktober laten steriliseren, ook in de hoop dat de hormonen een beetje rustiger werden. Nou dat heeft in die zin niet veel geholpen. Ja, ze is vrolijker en speelt weer meer met haar bal maar naar Lycka is haar gedrag hetzelfde gebleven. De eeuwig lollige Lycka snapt er geen bal van en blijft nog kwispelen ook naar haar grote zus.

Deze beslissing is vooral voor mij niet makkelijk. Ik, die altijd heb gezegd: Wat erin gaat ,gaat er niet meer uit!! Soms moet je je hart ‘uitzetten’ en je gezonde verstand gebruiken. Wat is er nu mooier voor twee schatten van mensen die heel graag onze Rhaantje willen en wat is er nu mooier voor een Cairntje dat gaat wonen bij haar ‘opa en oma’ in een huis waar ze al vanaf haar 8e week komt. Als deze kans zich niet had voorgedaan was ze ook gewoon hier gebleven. We hadden haar nooit bij vreemden geplaatst…….

We zijn blij dat Rhana meer dan welkom is in ‘Huize Dik’ en zullen haar uiteraard heel vaak zien en zoveel mogelijk knuffelen en meenemen op de lange wandelingen die we gaan maken. Ze is niet uit het oog en zeker niet uit het hart onze kleine meid. Nog leuker is het om een trotse opa en oma met haar door de straat te zien wandelen. Als ze ons binnen ziet komen worden we snel begroet en huppetee daar rent ze weer richting het bankje naar de vensterbank, HAAR VENSTERBANK!

Rhaantje heeft haar rust gevonden bij opa en oma en maakt het goed